2019 Issue 6 at a Glance:
This issue of our journal includes six original articles, one review, and four case reports that we believe will interest you.
Amblyopia is characterized by decreased visual acuity resulting from interrupted conduction between the retina and visual cortex during development of the visual system, with no apparent organic pathology. Relative afferent pupil defect may be observed in unilateral amblyopia. It has been suggested that weak fixation and light stimuli hitting extrafoveal areas of the retina may lead to changes in pupillary reflexes. Bitirgen et al. evaluated pupillary light reflexes in 14 anisometropic patients and 37 strabismic patients using dynamic pupillometry (MonPack One, France) and showed that the pupils of amblyopic eyes contracted later in response to light, remained contracted for a shorter time, and dilated faster (See pages 310-314).
Diabetic macular edema (DME) is the most common cause of visual loss in diabetic retinopathy (DR), and the 25-year cumulative incidence of DME in type 1 DM is reported to be approximately 29%. Yalçın et al. defined cystoid macular degeneration (CMD) in DME as the presence of cysts larger than 450 μm in horizontal diameter and 300 μm in vertical diameter that are located within 1000 μm of the foveal center and accompanied by macular ischemia, outer retinal damage, loss of foveal contour, and diffuse or mixed edema (See pages 315-322).
A study by Özdemir et al. evaluating the effectiveness and long-term outcomes of intravitreal dexamethasone implants in the treatment of DME in vitrectomized eyes demonstrated improved vision and a decrease in central retinal thickness. Although the benefits of treatment lasted for at least 6 months in most patients, maximum effect was observed in the first 3 months. Two of the 17 patients had intraocular pressure elevation over 25 mmHg and were treated with antiglaucomatous drugs (See pages 323-327).
Full-thickness macular hole (MH) is an anatomical defect involving the complete disruption of all neural retinal layers in the fovea, from the internal limiting membrane (ILM) to the retinal pigment epithelium, and has an annual incidence of 7.4 per 100,000. Karaçorlu et al. compared the outcomes of idiopathic MH operations performed with 23-G pars plana vitrectomy (PPV) under air versus standard PPV and found that PPV under air was superior in terms of parameters such as vitreous visualization, effective vitrectomy time, and total operative time. In the PPV under air group, retinal touch and sudden hypotony both occurred in 10% of the eyes, while 1 of 2 pseudophakic eyes had air escape into the anterior chamber and 1 had fogging of the intraocular lens. Microperimetry examination showed no retinal or optic nerve damage (See pages 328-333).
Keilani et al. present the clinical outcomes of patients with complicated retinal detachment associated with proliferative vitreoretinopathy in the lower quadrant who underwent pars plana vitrectomy followed by silicone oil-RMN3 (Oxane® HD) or silicone oil-perfluorohexyloctane (Densiron® 68). They report that the Densiron 68 group had higher anatomic success rates, no recurrence, and better visual acuity. There were no differences between the two groups in terms of intraocular pressure, emulsification, or intraocular inflammation (See pages 329-341).
Koçak et al. evaluated the effectiveness and safety of demarcation laser photocoagulation to prevent progression of subclinical retinal detachment (SCRD) to clinical retinal detachment. Of the 21 eyes of 20 patients that underwent 360° laser photocoagulation and were followed for at least 6 months, progression to clinical retinal detachment occurred in only 4 eyes, all of which had refractive errors greater than -3.0 diopters and multiple retinal tears in the upper quadrant. The authors emphasized that in patients with SCRD, demarcation laser photocoagulation should be considered as a primary treatment option to avoid potential complications of intraocular surgery (See pages 342-346).
Primary congenital glaucoma (PCG) can be sporadic or have a familial inheritance pattern and its prevalence varies from 1:2500 to 1:1000. Given the long life expectancy of pediatric patients and the potential for PCG to be progressive and result in blindness, the diagnosis, follow-up, and treatment of this disease are crucial. In this issue, Mocan, Mehta, and Aref review current developments regarding the genetics and surgical management of PCG. Their review includes a detailed explanation of genetic loci (GLC3A, B, C, and D) associated with the disease and protein structures that are important in the development of the trabecular network and Schlemm’s canal, as well as a discussion of traditional surgical treatments and recent advances (See pages 347-355).
In the first case report of this issue, Baş and Gündüz describe how they treated both eyes of a patient with pediatric acute toxic epidermal necrolysis at bedside by using symblepharon rings for sutureless fixation of large (4x4 cm) amniotic membrane grafts. Bilateral epithelialization was achieved in 8 weeks, with no symblepharon, scar formation, or limbal stem cell deficiency observed in long-term follow-up (See pages 356-360).
Ocular tuberculosis is a rare form of extrapulmonary tuberculosis, with a prevalence of 0.2–18% depending on geographic region. In the second case report, Yaghoubi et al. present an Iranian patient with endophthalmitis in one eye, retinal vasculitis in the other eye, and infective endocarditis detected in systemic examination. PCR analysis of vitreous and pericardial fluid revealed Mycobacterium tuberculosis, and treatment was initiated with isoniazid, ethambutol, pyrazinamide, and rifampin. However, treatment was discontinued when the patient developed hepatitis. The patient was eventually treated with a combination of isoniazid/ethambutol with short-term systemic corticosteroids and exhibited significant visual improvement and no recurrence during 3 years of follow-up (See pages 361-363).
Vasoproliferative retinal tumors (VPRTs) are rare, benign tumoral lesions of unclear pathogenesis that appear as a raised, yellowish-pink vascularized mass on the surface of the retina. They are frequently located in the pre-equatorial or equatorial region of the inferior retina, especially in the 5–7 o’clock segment. In the third case report of this issue, Özalp et al. present their management of uveitis and secondary glaucoma after cryotherapy in a patient with multiple sclerosis and VPRT (See pages 364-366).
Finally, Değirmenci et al. describe a 70-year-old woman who was using leflunomide and systemic corticosteroids for rheumatoid arthritis and had decreased vision in her right eye and bilateral macular edema and choroidal folds. Based on optical coherence tomography findings of intraretinal and subretinal fluid accumulation in the right eye and intraretinal fluid accumulation in the left eye, she was diagnosed as having central serous chorioretinopathy-like maculopathy and the corticosteroid therapy was discontinued. Her maculopathy was completely resolved after 8 months of follow-up (See pages 367-369).
We hope you read the articles featured in our final issue of the year with interest and pleasure.
Respectfully on behalf of the Editorial Board,Banu Bozkurt, MD
Bir bakışta 2019 yılı 6. sayı;
Dergimizin bu sayısında, ilginizi çekeceğinizi düşündüğümüz güncel 6 özgün araştırma, 1 derleme ve 4 olgu sunumu yer almaktadır.
Ambliyopi, organik bir patoloji olmaksızın görme sisteminin gelişimi sırasında retina ile görme korteksi arasındaki iletimin kesintiye uğraması sonucu görme keskinliğinde azalma ile karakterizedir. Tek taraflı ambliyoplarda rölatif afferent pupil defekti görülebilmektedir. Fiksasyonun zayıf olması ve ışık uyaranının fovea dışındaki retina alanlarına düşmesinin pupil yanıtında değişikliğe yol açabildiği ileri sürülmektedir. Bitirgen ve ark.nın 14 anizometropik ve 37 strabismik hastada pupil ışık reflesini dinamik pupillometri (MonPack One, Fransa) ile değerlendirdikleri çalışmada ambliyop gözlerde pupillanın daha geç kontrakte olduğu, daha kısa süre kontraksiyonda kaldığı ve daha hızlı dilate olduğu gösterilmiştir. (bakınız 310-314).
Diyabetik maküla ödemi (DMÖ), diyabetik retinopatide (DR) görme kaybının en yaygın nedenidir ve tip 1 DM’de 25 yıllık kumülatif DMÖ prevalansı yaklaşık %29 olarak bildirilmiştir. Yalçın ve ark. DMÖ’de kistoid maküla dejenerasyonunu (KMD) maküler iskemi, dış retinal tabakalarda hasar, foveal kontur bozukluğu, diffüz ve karma tip sızıntıların eşlik ettiği, fovea merkezine 1000 mikrometre mesafe içinde yer alan, yatay çapı >450 mikrometre ve dikey çapı >300 mikrometre olan kistler olarak tanımlamışlardır (bakınız sayfa 315-322).
Özdemir ve ark. tarafından yapılan ve vitrektomize gözlerde DMÖ tedavisinde intravitreal deksametazon implant uygulamalarının etkinlik ve uzun dönem sonuçlarının değerlendirildiği çalışmada, görmede artış ve santral retinal kalınlıkta azalma görülmüştür. Çoğu hastada en az 6 ay fayda sağlasa da maksimum etkinin ilk 3 ayda görüldüğü saptanmıştır. 17 hastanın ikisinde basıncın 25 mmHg üzerine çıkması üzerine medikal antiglokomatöz ilaç başlanmıştır (bakınız 323-327).
Tam kat maküla deliği (MD), foveada tüm nöral retinal katmanların, iç limitan membrandan (İLM) retina pigment epiteline kadar kesintiye uğraması ile oluşan anatomik bir defekttir ve yıllık insidansı yaklaşık 100.000’de 7,4’tür. Karaçorlu ve ark. tarafından yapılan ve idiyopatik MD cerrahisinde hava altında 23-G PPV ve standart PPV sonuçlarının karşılaştırıldığı çalışmada hava altında PPV’nin vitreus görüntüleme, etkin vitrektomi süresi ve ameliyat süresi gibi parametreler açısından yarar sağladığı, %10 gözde retinal temas ve ani hipotoni olduğu, 2 psödofakik gözden birinde ön kamaraya havanın geçtiği, birinde göziçi lensin buğulandığı ve mikroperimetri tetkiğinde de retinal veya optik sinir hasarı bulunmadığı gösterilmiştir (bakınız 328-333).
Keilani ve ark.’nın alt kadranda proliferatif vitreoretinopatisi olan komplike retina dekolmanlı olgularda pars plana vitrektomi sonrası kullanılan silikon yağı-RMN3 (OxaneÒ HD) ve silikon yağı-Densiron-68’i (DensironÒ 68) karşılaştırdıkları çalışmalarında, anatomik başarının Densiron 68 grubunda daha yüksek olduğu, nüks izlenmediği, görme keskinliğinin daha iyi olduğu gösterilmiştir. Göziçi basıncı, emülsifikasyon ve intraoküler enflamasyonu açısından 2 grup arasında farklılık izlenmemiştir (bakınız 329-341).
Koçak ve ark.nın subklinik retina dekolmanının (SKRD), klinik retina dekolmanına ilerlemesinin önlenmesinde baraj lazer fotokoagülasyonunun etkinlik ve güvenilirliğini değerlendirdikleri çalışmada, 360° lazer fotokoagülasyon yapılan ve en az 6 ay takibi olan 20 hastanın 21 gözünden sadece 4’ünde klinik retina dekolmanında ilerleme gözlenmiştir. 3.0 dioptri üzerinde miyopi ve üst kadranda birden fazla retina yırtığı mevcudiyeti risk faktörleri olarak bulunmuştur. Yazarlar SKRD’li hastalarda birinci basamak tedavi olarak baraj lazer fotokoagülasyonunu cerrahi komplikasyonlarından kaçınmak amacı ile yapılması gerektiğini vurgulamışlardır (bakınız 342-346).
Primer konjenital glokom (PKG) sporadik veya ailesel kalıtımla geçiş gösteren bir glokom tipidir ve prevalansı 1:2500 ila 1:1000 arasında değişmektedir. Uzun ömür beklentisi olan çocuk hasta popülasyonunun bir hastalığı olduğu için ve ilerleyici ve körlükle sonlanabileceği için tanı, takip ve tedavi büyük önem taşımaktadır. Bu sayımızda Mocan, Mehta ve Aref’in PKG’nin genetiği ve cerrahi seçeneklerindeki gelişmeleri tartıştıkları bir derleme yer almaktadır. Hastalıkla ilişkili saptanan GLC3A, B, C ve D genetik lokuslarının ve trabeküler ağ ile Schlemm kanalı gelişimi için önemli olan protein yapıların ayrıntılı olarak anlatıldığı derlemede ayrıca geleneksel cerrahi tedaviler ve güncel gelişmeler tartışılmıştır (bakınız 347-355).
Bu sayının ilk olgu sunumunda pediatrik akut toksik epidermal nekrolizli bir olguya yatak başında her 2 göze semblefaron halkasının etrafına sarılı geniş amniyotik membran dikişsiz yerleştirilmiş ve 8 haftada her 2 göz epitelizasyonu tamamlanmıştır. Baş ve Gündüz tarafından sunulan bu olguda uzun dönem takipte semblefaron, skar oluşumu ve limbal kök hücre yetmezliği izlenmemiştir (bakınız 356-360).
Oküler tüberküloz, coğrafi bölgeye bağlı olarak %0.2-18 arasında değişik sıklıkla görülen ekstrapulmoner tüberkülozun nadir rastlanan bir formudur. İkinci olgu sunumunda bir gözde endoftalmi, diğer gözde retina vasküliti görülen ve sistemik taramada enfektif endokardit saptanan İran’lı bir hasta, Yaghoubi ve ark. tarafından sunulmuştur. Vitreus ve perikardiyal sıvının PCR analizinde M. Tuberculosis saptanması üzerine izoniazid, etambutol, pirazinamid ve rifampin başlanmış, fakat hepatit gelişmesi üzerine ilaçlar kesilmiştir. Son olarak izoniazid/etambutol kombinasyonune ek olarak kısa süreli sistemik kortikosteroid verilmiş ve takip edilen 3 yıl boyunca nüks görülmemiş ve görmede önemli ölçüde düzelme izlenmiştir. (bakınız 361-363).
Vazoproliferatif retina tümörü (VPRT) patogenezi tam olarak açıklanamamış, nadir görülen iyi huylu bir tümöral lezyondur ve retinada yüzeyden kabarık, sarı-pembe renkli vaskülarize kitle olarak görülmektedir. Sıklıkla alt retinal kadranda pre-ekvatoryal ya da ekvatoryal bölgede, saat 5-7 kadranlarında yerleşim gösterirler. Üçüncü olgu sunumunda Özalp ve ark. tarafından multipl skleroz ve VPRT birlikteliği ile kriyoterapi sonrası geliştiği düşünülen üveit ve sekonder glokomun yönetimi anlatılmıştır (bakınız 364-366).
Son olarak romatoid artrit tanısı nedeni ile leflunomid ve sistemik kortikosteroid kullanan ve sağ gözde görmede azalma, bilateral maküla ödemi ve koroidal katlantılar saptanan 70 yaşındaki bir kadın olgu Değirmenci ve ark. tarafından sunulmuştur. Optik koherans tomografide sağ gözde intraretinal ve subretinal sıvı birikimi, sol gözde ise intraretinal sıvı birikimi saptanan hastada santral seröz korioretinopati benzeri makulopati tanısıyla kortikosteroid tedavisi kesilmiş ve 8 aylık takip sonucunda makülopatinin tamamen gerilediği saptanmıştır (bakınız 367-369).
Bu senenin son sayısında yayınlanan makalelerin ilginizi çekeceğini ve okumaktan keyif alacağınızı umuyoruz.
Saygı ve Sevgilerimizle,
Editöryel Kurul AdınaDr. Banu Bozkurt
